Binnen de kloostermuren zijn er allerlei voorzieningen die in dienst staan van het kloosterleven. Er is een Grote Kapel inclusief sacristie, een Mariakapel, een stilteruimte en een apart gebouw voor retraites. Volgens het ‘gong in eigen gang’-magazine Happinez is het hot en mindful om (als leek) ook eens retraite te houden. Even het innerlijke ankertje losgooien en met je personal coach wandelen over het strand. Een kadootje dat je jezelf gunt, naast je nieuwe kenkerdure Desigualjurk. Dit doen de zusters ook, maar dan jaarlijks en gekoppeld aan een sober contemplatief thema. Navenant niet veel happies in ieders geval.
Ook zijn er in het klooster meer alledaagse voorzieningen. Zoals een winkeltje waar je snoep, haarlak en wenskaarten kunt kopen. Een computerlokaal, gymnastiekzaal en ontmoetingsruimte. Iedere ruimte wordt beheerd door een zuster die dit als persoonlijke taak heeft. Zo zorgt de zuster van de Mariakapel iedere dag voor verse bloemen en nieuwe kaarsjes om te ontsteken. En de bibliotheekzuster slaat gade of de boeken op tijd worden ingeleverd! Iedere zuster neemt haar bijzondere taak erg serieus, maar de bibliotheekzuster schuwt het niet om streng op te treden tegen een vergeetachtige lener of een enkele wan-inleveraar.
De collectie in de bibliotheek was ooit heel uitgebreid. Overigens kun je er ook de Koran lenen, een veelgelezen boek onder de zusters. Ook was ooit de collectie met kunstboeken zeer uitgebreid… ooit dus… Tijdens mijn studie Kunstgeschiedenis mocht ik wel eens wat boeken lenen uit de privébibliotheek. Vooral toen we op school college kregen over de typografie van het Christendom, was de kloosterbieb een waardevolle bron aan info.
Een tijdje geleden besloot de bibliotheekzuster de kunstcollectie wat uit te dunnen. Ik vermoed wegens gebrek aan animo. De zuster dacht nog eens aan mij en schonk me een reuzenstapel kunstboeken! Wat lief, wat attent! Maar tegelijk voelde ik ook droefheid. Dit was jarenlang het domein van de bibliotheekzuster, zij heeft de boeken altijd met liefde bewaard en beschermd. De zuster sprak niet, maar knikte enkel naar me. Ik las uit haar blik dat haar beminde taakje dus kleiner werd.
Ik hoefde die boeken eigenlijk niet. Dit klinkt heel ondankbaar, maar mijn interesse ligt bij Hippe Hedendaagse kunst en niet bij prehistorische kunst. Toch nam ik de enorme stapel stoffige geschriften in ontvangst. Vol blijdschap en nederige dankbaarheid nam ik de boeken over uit de armen van de zuster. In diezelfde beweging heb ik met ferme zwaai de stapel stoffige ellende over mijn linkerschouder, hop, het Piuskanaal in genaaid. Weg d'rmee en mooi laten liggen! Ziezo.. En Zero Fucks Were Given That Day!
Nu vraagt die zuster haar boeken terug, de uitleentermijn is verstreken…
EINDE
Ook zijn er in het klooster meer alledaagse voorzieningen. Zoals een winkeltje waar je snoep, haarlak en wenskaarten kunt kopen. Een computerlokaal, gymnastiekzaal en ontmoetingsruimte. Iedere ruimte wordt beheerd door een zuster die dit als persoonlijke taak heeft. Zo zorgt de zuster van de Mariakapel iedere dag voor verse bloemen en nieuwe kaarsjes om te ontsteken. En de bibliotheekzuster slaat gade of de boeken op tijd worden ingeleverd! Iedere zuster neemt haar bijzondere taak erg serieus, maar de bibliotheekzuster schuwt het niet om streng op te treden tegen een vergeetachtige lener of een enkele wan-inleveraar.
De collectie in de bibliotheek was ooit heel uitgebreid. Overigens kun je er ook de Koran lenen, een veelgelezen boek onder de zusters. Ook was ooit de collectie met kunstboeken zeer uitgebreid… ooit dus… Tijdens mijn studie Kunstgeschiedenis mocht ik wel eens wat boeken lenen uit de privébibliotheek. Vooral toen we op school college kregen over de typografie van het Christendom, was de kloosterbieb een waardevolle bron aan info.
Een tijdje geleden besloot de bibliotheekzuster de kunstcollectie wat uit te dunnen. Ik vermoed wegens gebrek aan animo. De zuster dacht nog eens aan mij en schonk me een reuzenstapel kunstboeken! Wat lief, wat attent! Maar tegelijk voelde ik ook droefheid. Dit was jarenlang het domein van de bibliotheekzuster, zij heeft de boeken altijd met liefde bewaard en beschermd. De zuster sprak niet, maar knikte enkel naar me. Ik las uit haar blik dat haar beminde taakje dus kleiner werd.
Ik hoefde die boeken eigenlijk niet. Dit klinkt heel ondankbaar, maar mijn interesse ligt bij Hippe Hedendaagse kunst en niet bij prehistorische kunst. Toch nam ik de enorme stapel stoffige geschriften in ontvangst. Vol blijdschap en nederige dankbaarheid nam ik de boeken over uit de armen van de zuster. In diezelfde beweging heb ik met ferme zwaai de stapel stoffige ellende over mijn linkerschouder, hop, het Piuskanaal in genaaid. Weg d'rmee en mooi laten liggen! Ziezo.. En Zero Fucks Were Given That Day!
Nu vraagt die zuster haar boeken terug, de uitleentermijn is verstreken…
EINDE