Wat mij zo aantrekt aan het kloosterleven is de ‘sisterhood-ness’. Als je het klooster binnentreedt voel je direct broederschap. Begrippen als rust, orde en regelmaat staan hoog in het vaandel, maar samenzijn en samenleven zijn ook een groot goed. Iedereen heeft elkaars rug en juist deze geborgenheid en menslievende houding naar elkaar bewonder ik. John Lennon zong er al eens over.
Wegens grote uitstroom en gebrek aan nieuwe instroom van religieuzen, is een paar jaar geleden het Missiehuis, waar de missionarissen (paters en broeders) wonen, gesloten. Dit monumentale Neogotische gebouw is verkocht en krijgt een nieuw bestemmingsplan. De paar missionarissen die er nog woonden moesten weg en vonden toevlucht in het Moederhuis van de zusters. Ik bedoel hiermee het klooster waar ik werk.
Opschudding, controversie en rellen; broeders en zusters die leven onder één dak!? Vroeger was dit uiteraard niet in te denken. Daar kreeg je ‘proat’ van! Maar nood breekt wet. Dankzij de nooit aflatende gastvrijheid van de zusters hoeven de missionarissen nu niet dakloos te zijn. De deur van de zusters staat open voor iedereen, daar kun je op rekenen.
Ik deel mijn huisje ook met iemand, een huisgenoot, in eerste instantie om de duurbetaalde huur iedere maand op te roggelen. Maar ook voor de gezelligheid, net als bij de zusters! De onderbuurman denkt dat ik met 4 huisgenoten woon, maar dat is niet waar. Ik woon er maar met één, my one and only, my sister from another mister: Shareena. Ik noem haar Sharoomy, omdat ze mijn roomy is en het klinkt wat meer sisterhood. Sharoomy’s got my back!
Ik word niet alleen gechaperonneerd door Shareena, ook haar konijnen Snuf en Snats hebben intrek genomen in mijn huisje. Zij zijn geïnstalleerd in een keurig hok op het dakterras. En daarmee is het huishouden compleet; we hebben huisje, boompje, beestje. Oh en niet te vergeten Shareena’s verzorgpony! Haar imaginary verzorgpony met regenboogkleurige manen en Swarovski-steentjes op de hoeven neemt gelukkig niet al teveel ruimte in beslag. Zij verzorgt Blueberry Sparkle enkel ’s nachts, in dromenland.
Het is altijd hysterisch in onze casa. Als de post op de deurmat valt, krijsen wij vollenbak: *Tyramail!!*. Ja, aanstellen gaat ons goed af. Ook vanaf het toilet blijft de communicatie gaande, hendig! Dit maakt het gebruik van een plasketting overbodig. We gaan soms saampjes boodschappen doen, dat vinden we heel knus! Op een keer waren we zo hysterisch toen we richting Appie gingen, dat we vergaten de voordeur achter ons dicht te doen. Huh? Ja, wij waren bij terugkomst hier zelf ook stomverbaasd over. Maar achja, het is als bij de zusters, ook onze deur staat voor iedereen open.
Echt waar, ma sister Shareena is fantastisch! En dat zeg ik niet omdat ik m. op heb! Nee, de dingen die zij doet in het leven zijn onuitputtelijk interessant.
Precies 7 jaar geleden is zij gedoopt, voor de Kerk van de Nazarener Breda. Heel sereen in het wit, in de Galderse Meren. Ditzelfde Kind Gods rijdt motor, een Kawasaki Ninja. Ze was sergeant in het leger en is tweemaal uitgezonden naar Kamp Holland te Afghanistan. De Rambo! Ze werkte daar in het hospitaal waar ze zich ontfermde over gewonde Afghanen, zoals een zorgzame zuster betaamt. Veelzijdige c.v. toch? En dit alles met die verzorgpony ’s nachts! Ga d’r maar aan staan!
En nu is ze hardstyle DJ, upcoming in de rawstyle-scène. Haar naam is DJ Raiden en draait op alle grote hardstyle stampfestivals in Nederland. Ground Zero, Q Base, Intents Festival, heel de santekraam!
ShaRoomy, ShaRambo of ShaRaiden, met haar is het leven een fissa. Maar op een dag is de fissa afgelopen en zal Shareena uitvliegen, weg uit onze Casa Hysteria. Of ik vlieg uit, naar mijn lieve Kasper. En dan zal de rust, orde en regelmaat terugkeren in ons leven.
Ook de zusters, paters en broeders vliegen uit, maar als zij uitvliegen dan vliegen ze naar de hemel. Er is geen nieuwe aanwas, het kloosterlijke leven is straks niet meer. En als ik kindjes krijg, gaan zij niet eens weten wat een nonnetje of missionaris is. Hoewel, ik zal ons Vanity en ons Ronnie zeker wel kleine bedtime stories vertellen over de zusters en hoe ze leefden. Over hun loyaliteit en onvoorwaardelijke menslievendheid. Love is all.
Wegens grote uitstroom en gebrek aan nieuwe instroom van religieuzen, is een paar jaar geleden het Missiehuis, waar de missionarissen (paters en broeders) wonen, gesloten. Dit monumentale Neogotische gebouw is verkocht en krijgt een nieuw bestemmingsplan. De paar missionarissen die er nog woonden moesten weg en vonden toevlucht in het Moederhuis van de zusters. Ik bedoel hiermee het klooster waar ik werk.
Opschudding, controversie en rellen; broeders en zusters die leven onder één dak!? Vroeger was dit uiteraard niet in te denken. Daar kreeg je ‘proat’ van! Maar nood breekt wet. Dankzij de nooit aflatende gastvrijheid van de zusters hoeven de missionarissen nu niet dakloos te zijn. De deur van de zusters staat open voor iedereen, daar kun je op rekenen.
Ik deel mijn huisje ook met iemand, een huisgenoot, in eerste instantie om de duurbetaalde huur iedere maand op te roggelen. Maar ook voor de gezelligheid, net als bij de zusters! De onderbuurman denkt dat ik met 4 huisgenoten woon, maar dat is niet waar. Ik woon er maar met één, my one and only, my sister from another mister: Shareena. Ik noem haar Sharoomy, omdat ze mijn roomy is en het klinkt wat meer sisterhood. Sharoomy’s got my back!
Ik word niet alleen gechaperonneerd door Shareena, ook haar konijnen Snuf en Snats hebben intrek genomen in mijn huisje. Zij zijn geïnstalleerd in een keurig hok op het dakterras. En daarmee is het huishouden compleet; we hebben huisje, boompje, beestje. Oh en niet te vergeten Shareena’s verzorgpony! Haar imaginary verzorgpony met regenboogkleurige manen en Swarovski-steentjes op de hoeven neemt gelukkig niet al teveel ruimte in beslag. Zij verzorgt Blueberry Sparkle enkel ’s nachts, in dromenland.
Het is altijd hysterisch in onze casa. Als de post op de deurmat valt, krijsen wij vollenbak: *Tyramail!!*. Ja, aanstellen gaat ons goed af. Ook vanaf het toilet blijft de communicatie gaande, hendig! Dit maakt het gebruik van een plasketting overbodig. We gaan soms saampjes boodschappen doen, dat vinden we heel knus! Op een keer waren we zo hysterisch toen we richting Appie gingen, dat we vergaten de voordeur achter ons dicht te doen. Huh? Ja, wij waren bij terugkomst hier zelf ook stomverbaasd over. Maar achja, het is als bij de zusters, ook onze deur staat voor iedereen open.
Echt waar, ma sister Shareena is fantastisch! En dat zeg ik niet omdat ik m. op heb! Nee, de dingen die zij doet in het leven zijn onuitputtelijk interessant.
Precies 7 jaar geleden is zij gedoopt, voor de Kerk van de Nazarener Breda. Heel sereen in het wit, in de Galderse Meren. Ditzelfde Kind Gods rijdt motor, een Kawasaki Ninja. Ze was sergeant in het leger en is tweemaal uitgezonden naar Kamp Holland te Afghanistan. De Rambo! Ze werkte daar in het hospitaal waar ze zich ontfermde over gewonde Afghanen, zoals een zorgzame zuster betaamt. Veelzijdige c.v. toch? En dit alles met die verzorgpony ’s nachts! Ga d’r maar aan staan!
En nu is ze hardstyle DJ, upcoming in de rawstyle-scène. Haar naam is DJ Raiden en draait op alle grote hardstyle stampfestivals in Nederland. Ground Zero, Q Base, Intents Festival, heel de santekraam!
ShaRoomy, ShaRambo of ShaRaiden, met haar is het leven een fissa. Maar op een dag is de fissa afgelopen en zal Shareena uitvliegen, weg uit onze Casa Hysteria. Of ik vlieg uit, naar mijn lieve Kasper. En dan zal de rust, orde en regelmaat terugkeren in ons leven.
Ook de zusters, paters en broeders vliegen uit, maar als zij uitvliegen dan vliegen ze naar de hemel. Er is geen nieuwe aanwas, het kloosterlijke leven is straks niet meer. En als ik kindjes krijg, gaan zij niet eens weten wat een nonnetje of missionaris is. Hoewel, ik zal ons Vanity en ons Ronnie zeker wel kleine bedtime stories vertellen over de zusters en hoe ze leefden. Over hun loyaliteit en onvoorwaardelijke menslievendheid. Love is all.
EINDE
Sharoomy en Snuf