Ziezo, ik ben terug van vakantie, van 14 dagen zon en zaligheid. En ik kijk er alweer naar uit om aan het werk te gaan in mijn klooster met mijn lieve zusters.
Vaak krijg ik de vraag: “Hoe kom jij toch in dat klooster terecht?”
Welnu, het antwoord is simpel, ooit heb ik gereageerd op een vacature. Daarop werd ik gebeld en uitgenodigd voor een gesprek. Na dit sollicitatiegesprek werd ik aangenomen. Eenmaal weer thuisgekomen heb ik een kop koffie gezet voor papa en mama (ik woonde toen nog thuis, ik was pas 17 jaar oud) om het te vieren.
ZzzzZZzzZzzz. Meestal luistert degene die de vraag stelt halverwege mijn antwoord al niet meer.
Over banen en functies wordt vaak ietwat interessanter gedaan dan het in werkelijkheid is. Ooit vond ik dat pretentieus en onuitstaanbaar, nu niet meer. Nu smul ik van andermans creativiteit en van het omtoveren van saai en stoffig naar een insane jaw-dropping event! Een beetje fictie vermengd met een paar glitterspikkels of een hoogmoedige Eddy Wally-Wow. Ik laat me inspireren!
Solliciteren is dus super lame! Dat doe je toch niet? Tegenwoordig word je op zijn minst ‘gevraagd’ of liever ‘benaderd’ door een bedrijf of een merk. Zodra dit gebeurt, vertel je ogenblikkelijk aan al je vrienden dat je ‘benaderd’ bent. Je spreekt hierbij het woord uit met een Gooische R: "Ik ben Benadewwd."
Wie ingeschreven staat bij een uitzendbureau wordt na verloop van tijd vanzelf een keer gebeld met de mededeling dat er een vacature is vrijgekomen. Je staat, tot je eigen grote opluchting, in de belangstelling van het desbetreffende bedrijf! Dat dit door tussenkomst van een medewerker van Randstad Uitzendbureau is, moet je vooral achterwege laten. Het mooie is dat je niet eens liegt! Je moet het gewoon nét een tikkeltje anders benoemen.
Ik krijg de laatste tijd de indruk dat werken in loondienst niet meer mag. En het dragen van bedrijfskleding is enkel nog voorbehouden aan The Village People. Ja, je opa werkte vroeger in loondienst in de fabriek. Hij mocht dat nog wel en krijgt er credits voor. Met handen als kolenschoppen heeft hij er per slot van rekening voor gezorgd dat Nederland is uitgegroeid tot wat het nu is. Dit is verleden tijd, nu is half Nederland eigen baas met eigen K.v.K.-nummer én eigen boekhouder.
Zodra je je diploma hebt behaald, ga je voor jezelf beginnen. Als Freelance fotograaf, of ohnee… als consultant! Dat is een mooi beroep, consultant! Dat je hiernaast moet bijbeunen bij McDonald's in de koelcel, hoef je niet te melden. Als je toch durft op te biechten dat je in de horeca moet bijbeunen, zeg je nonchalant: “Ik werk voor McDonald's.” …! Het woordje voor is in deze zin een toverwoord.
Een groot pluspunt is dat je vrij bent in het bedenken van je functienaam. Ik ken een jongeman, afgestudeerd als grafisch ontwerper, die op zijn visitekaartje de term ‘Architectual Designer’ heeft staan. Deze term heeft hij zelf bedacht, want enkel ‘Designer’ is te saai en ‘Conceptual Designer’ gladweg niet treffend genoeg. “Ik bouw ideeën, weetje…” Aldus monsieur.
Ik werk in loondienst, voor een baas. Ik ben personeel. ZzzzZZzzZzzz...
Soms droom ik weg… zou ik ook ooit benaderd worden door iemand? Zou Nike mij ooit benaderen? Of ik fantaseer dat Roy Donders mij belt, omdat hij wel handel ziet in mijn salon ‘Kapsalon De Klit’. En of ik alsjeblieft zijn assistente zou willen worden. Een superkans! Hoe dan ook, in mijn droomscenario blijf ik met genoegen bijbeunen in het klooster.
Achja… Zowel Nike als Roy gaan mij niet bellen. De enige job waar ik tot nog toe voor word benaderd, is een blowjob.
EINDE
Vaak krijg ik de vraag: “Hoe kom jij toch in dat klooster terecht?”
Welnu, het antwoord is simpel, ooit heb ik gereageerd op een vacature. Daarop werd ik gebeld en uitgenodigd voor een gesprek. Na dit sollicitatiegesprek werd ik aangenomen. Eenmaal weer thuisgekomen heb ik een kop koffie gezet voor papa en mama (ik woonde toen nog thuis, ik was pas 17 jaar oud) om het te vieren.
ZzzzZZzzZzzz. Meestal luistert degene die de vraag stelt halverwege mijn antwoord al niet meer.
Over banen en functies wordt vaak ietwat interessanter gedaan dan het in werkelijkheid is. Ooit vond ik dat pretentieus en onuitstaanbaar, nu niet meer. Nu smul ik van andermans creativiteit en van het omtoveren van saai en stoffig naar een insane jaw-dropping event! Een beetje fictie vermengd met een paar glitterspikkels of een hoogmoedige Eddy Wally-Wow. Ik laat me inspireren!
Solliciteren is dus super lame! Dat doe je toch niet? Tegenwoordig word je op zijn minst ‘gevraagd’ of liever ‘benaderd’ door een bedrijf of een merk. Zodra dit gebeurt, vertel je ogenblikkelijk aan al je vrienden dat je ‘benaderd’ bent. Je spreekt hierbij het woord uit met een Gooische R: "Ik ben Benadewwd."
Wie ingeschreven staat bij een uitzendbureau wordt na verloop van tijd vanzelf een keer gebeld met de mededeling dat er een vacature is vrijgekomen. Je staat, tot je eigen grote opluchting, in de belangstelling van het desbetreffende bedrijf! Dat dit door tussenkomst van een medewerker van Randstad Uitzendbureau is, moet je vooral achterwege laten. Het mooie is dat je niet eens liegt! Je moet het gewoon nét een tikkeltje anders benoemen.
Ik krijg de laatste tijd de indruk dat werken in loondienst niet meer mag. En het dragen van bedrijfskleding is enkel nog voorbehouden aan The Village People. Ja, je opa werkte vroeger in loondienst in de fabriek. Hij mocht dat nog wel en krijgt er credits voor. Met handen als kolenschoppen heeft hij er per slot van rekening voor gezorgd dat Nederland is uitgegroeid tot wat het nu is. Dit is verleden tijd, nu is half Nederland eigen baas met eigen K.v.K.-nummer én eigen boekhouder.
Zodra je je diploma hebt behaald, ga je voor jezelf beginnen. Als Freelance fotograaf, of ohnee… als consultant! Dat is een mooi beroep, consultant! Dat je hiernaast moet bijbeunen bij McDonald's in de koelcel, hoef je niet te melden. Als je toch durft op te biechten dat je in de horeca moet bijbeunen, zeg je nonchalant: “Ik werk voor McDonald's.” …! Het woordje voor is in deze zin een toverwoord.
Een groot pluspunt is dat je vrij bent in het bedenken van je functienaam. Ik ken een jongeman, afgestudeerd als grafisch ontwerper, die op zijn visitekaartje de term ‘Architectual Designer’ heeft staan. Deze term heeft hij zelf bedacht, want enkel ‘Designer’ is te saai en ‘Conceptual Designer’ gladweg niet treffend genoeg. “Ik bouw ideeën, weetje…” Aldus monsieur.
Ik werk in loondienst, voor een baas. Ik ben personeel. ZzzzZZzzZzzz...
Soms droom ik weg… zou ik ook ooit benaderd worden door iemand? Zou Nike mij ooit benaderen? Of ik fantaseer dat Roy Donders mij belt, omdat hij wel handel ziet in mijn salon ‘Kapsalon De Klit’. En of ik alsjeblieft zijn assistente zou willen worden. Een superkans! Hoe dan ook, in mijn droomscenario blijf ik met genoegen bijbeunen in het klooster.
Achja… Zowel Nike als Roy gaan mij niet bellen. De enige job waar ik tot nog toe voor word benaderd, is een blowjob.
EINDE